Gezicht van de honger zal dat van stedeling zijn

Voedsel is dezer dagen het centrale thema op regionale conferenties en in de rapporten van internationale organisaties. De basisvoedselprijzen zijn immers de hoogste in meer dan dertig jaar tijd. Begin dit jaar kampten al 37 landen met een voedselcrisis en hadden twintig andere een extra controlemechanisme op de prijzen van graan, rijst en maïs ingesteld.

De voorraden van het basisvoedsel zijn mondiaal nog nooit zo laag geweest. 

Bepaald beangstigend klinkt het de leiders van menige natie in de oren. De hongerige man is een boze man, maar veel erger nog is dat het deze keer in de meeste gevallen een stedeling betreft, wat veel regimebedreigender kan zijn dan hongerlijdende boeren in vaak slecht toegankelijke regio's. In 2007 alleen al gingen de voedselprijzen mondiaal met maar liefst 40 procent omhoog en het ziet er voor dit jaar niet meteen beter uit. De rijst, die in Azië voor 2,5 miljard mensen het basisvoedsel uitmaakt, is sinds het begin van het jaar al één derde duurder geworden.

Experts haasten zich om erop te wijzen dat de huidige stijgingen eigenlijk onvermijdelijk waren: in de dertig jaar sinds de grote crisis van 1974 hebben we immers een daling van de voedselprijzen met maar liefst driekwart gezien. Maar in de jongste drie jaar stegen ze vlot met datzelfde percentage. Over de oorzaken van de huidige crisis zijn de onderzoekers relatief unaniem. Ze verwijzen naar de toenemende wereldbevolking, het grotere aantal overstromingen en droogtes die de klimaatverandering met zich brengt en naar de groei van de middenklasse in China en India en de daarmee gepaard gaande wijzigingen in het voedingspatroon. 

Een andere oorzaak voor de stijgende voedselprijzen ligt in de steeds grotere hoeveelheden voedsel die worden opgeslokt door de productie van biobrandstof. (LA)